Υπάρχει μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των σημερινών μετασυνοδικών εκβάσεων σε σύγκριση με το ποντίφικα του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β', του οποίου το μνημόσυνο τιμούμε σήμερα. Ήταν αυτός ο μεγάλος Άγιος, που σαρώνοντας τον ορίζοντα της ανθρωπότητας το 1976, δήλωσε προφητικά πάνω από την Εκκλησία:
Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την τελική αντιπαράθεση μεταξύ της Εκκλησίας και της αντι-Εκκλησίας, του Ευαγγελίου εναντίον του αντι-Ευαγγελίου, του Χριστού εναντίον του αντί Χριστού… Είναι μια δοκιμασία… 2,000 ετών πολιτισμού και χριστιανικού πολιτισμού, με όλα τα τις συνέπειές του για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα ατομικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των εθνών. - Καρδινάλιος Karol Wojtyla (JOHN PAUL II), στο Eucharistic Congress, Philadelphia, PA. 13 Αυγούστου 1976 βλ. Καθολική σε απευθείας σύνδεση (τα παραπάνω λόγια επιβεβαιώθηκαν από τον διάκονο Keith Fournier που ήταν παρών εκείνη την ημέρα.)
Και έτσι είναι: σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της εμφάνισης ενός ψεύτικου ευαγγελίου, που διαδόθηκε από επισκόπους και καρδινάλια που αντικρούουν ανοιχτά την καθολική διδασκαλία.[1]π.χ. εδώ και εδώ Πίσω από τις σοφιστείες τους κρύβεται ένα Αντι-Έλεος — μια ψεύτικη συμπόνια που δικαιολογεί και μάλιστα γιορτάζει την αμαρτία κάτω από τις ψεύτικες αρετές της «ανεκτικότητας» και της «συμπεριληπτικότητας». Αντίθετα, το αυθεντικό Ευαγγέλιο ονομάζεται «καλά νέα» ακριβώς γιατί δεν μας αφήνει στις αλυσίδες της αμαρτίας, αλλά παρέχει ένα μέσο για να γίνουμε μια νέα δημιουργία εν Χριστώ: κάποιος που ελευθερώνεται από τις δυνάμεις του σκότους, τα πάθη της σάρκας και την καταδίκη της κόλασης. Σε αντάλλαγμα η ψυχή που μετανοεί από την αμαρτία εμποτίζεται με αγιαστική χάρη, γεμίζει με Άγιο Πνεύμα και εξουσιοδοτείται να μετέχει στη Θεία Φύση. Όπως ακούσαμε να διακηρύσσει ο Άγιος Παύλος σε αυτό το παρελθόν Πρώτη μαζική ανάγνωση της Δευτέρας:
Όλοι μας κάποτε ζούσαμε ανάμεσά τους στις επιθυμίες της σάρκας μας, ακολουθώντας τις επιθυμίες της σάρκας και τις ορμές, και ήμασταν από τη φύση μας παιδιά οργής, όπως οι υπόλοιποι. Αλλά ο Θεός, που είναι πλούσιος σε έλεος, λόγω της μεγάλης αγάπης που είχε για εμάς, ακόμη και όταν ήμασταν νεκροί στις παραβάσεις μας, μας έφερε στη ζωή με τον Χριστό (με τη χάρη σώθηκες), μας ανέστησε μαζί Του και μας κάθισε μαζί Του στους ουρανούς εν Χριστώ Ιησού… (πρβλ. Εφεσ. 2:1-10)
Σε Μετασυνοδική Αποστολική Προτροπή, ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β' επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τα 2000 χρόνια Παράδοσης και τις σαφείς διδασκαλίες της Ιεράς Γραφής για την ανάγκη για μεταστροφή και μετάνοια — δηλ. «Αυτογνωσία» — για να μην εξαπατηθούμε, καταδικάζοντας έτσι τον εαυτό μας:[2]βλ. 2 Θεσσα 2: 10-11
Σύμφωνα με τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του αποστόλου, «Αν λέμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατάμε τον εαυτό μας, και η αλήθεια δεν είναι μέσα μας. Αν ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας, είναι πιστός και δίκαιος και θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας». Γραπτές στην αυγή της Εκκλησίας, αυτές οι θεόπνευστες λέξεις εισάγουν καλύτερα από κάθε άλλη ανθρώπινη έκφραση το θέμα της αμαρτίας, το οποίο συνδέεται στενά με αυτό της συμφιλίωσης. Αυτά τα λόγια παρουσιάζουν το ζήτημα της αμαρτίας στην ανθρώπινη διάστασή της: η αμαρτία ως αναπόσπαστο μέρος της αλήθειας για τον άνθρωπο. Συσχετίζουν όμως αμέσως την ανθρώπινη διάσταση με τη θεϊκή της διάσταση, όπου η αμαρτία αντιμετωπίζεται από την αλήθεια της θείας αγάπης, που είναι δίκαιη, γενναιόδωρη και πιστή, και η οποία φανερώνεται πάνω απ' όλα στη συγχώρεση και τη λύτρωση. Έτσι ο Άγιος Ιωάννης γράφει επίσης λίγο παρακάτω ότι «όποιες κατηγορίες (η συνείδησή μας) μπορεί να εγείρει εναντίον μας, ο Θεός είναι μεγαλύτερος από τη συνείδησή μας».
Για να αναγνωρίσει κανείς την αμαρτία του, πράγματι - διεισδύοντας ακόμα πιο βαθιά στη θεώρηση της προσωπικότητας του - να αναγνωρίσει
ο εαυτός του ως αμαρτωλός, ικανός για αμαρτία και διατεθειμένος να διαπράξει αμαρτία, είναι το ουσιαστικό πρώτο βήμα για την επιστροφή στον Θεό. Για παράδειγμα, αυτή είναι η εμπειρία του Δαβίδ, ο οποίος «έχοντας κάνει ό,τι είναι κακό στα μάτια του Κυρίου» και έχοντας επιπλήξει τον προφήτη Νάθαν, αναφωνεί: «Επειδή γνωρίζω τις παραβάσεις μου, και η αμαρτία μου είναι πάντα μπροστά μου. Εναντίον σου, μόνος σου, αμάρτησα και έκανα ό,τι είναι κακό στα μάτια σου». Παρόμοια, ο ίδιος ο Ιησούς βάζει τα ακόλουθα σημαντικά λόγια στα χείλη και στην καρδιά του άσωτου υιού: «Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και ενώπιόν σου».
Ουσιαστικά, η συμφιλίωση με τον Θεό προϋποθέτει και περιλαμβάνει την απόσπαση συνειδητά και με αποφασιστικότητα από την αμαρτία στην οποία έχει περιπέσει. Προϋποθέτει και περιλαμβάνει, επομένως, τη μετάνοια με την πλήρη έννοια του όρου: μετάνοια, εμφάνιση αυτής της μετάνοιας, υιοθέτηση μιας πραγματικής στάσης μετάνοιας - που είναι η στάση του ατόμου που ξεκινάει στο δρόμο της επιστροφής στον Πατέρα. Αυτός είναι ένας γενικός νόμος που πρέπει να ακολουθεί κάθε άτομο στην ιδιαίτερη κατάστασή του. Γιατί δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την αμαρτία και τη μεταστροφή μόνο με αφηρημένο τρόπο.
Στις συγκεκριμένες συνθήκες της αμαρτωλής ανθρωπότητας, στις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει μεταστροφή χωρίς την αναγνώριση της δικής του αμαρτίας, η διακονία της συμφιλίωσης της Εκκλησίας επεμβαίνει σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση με έναν ακριβή μετανοητικό σκοπό. Δηλαδή, η διακονία της Εκκλησίας επεμβαίνει για να φέρει το άτομο στη «γνωσία του εαυτού» -κατά τα λόγια της Αγίας Αικατερίνης της Σιένας- στην απόρριψη του κακού, στην αποκατάσταση της φιλίας με τον Θεό, σε μια νέα εσωτερική παραγγελία, σε μια φρέσκια εκκλησιαστική μετατροπή. Πράγματι, ακόμη και πέρα από τα όρια της Εκκλησίας και της κοινότητας των πιστών, το μήνυμα και η διακονία της μετάνοιας απευθύνεται σε όλους τους άνδρες και τις γυναίκες, γιατί όλοι χρειάζονται μεταστροφή και συμφιλίωση. —«Συμφιλίωση και Μετάνοια», ν. 13; vatican.va
- Ο Mark Mallett είναι ο συγγραφέας του Η λέξη Τώρα, Η τελική αντιπαράθεση, και συνιδρυτής του Countdown to the Kingdom
Σχετική ανάγνωση
Πολιτική ορθότητα και μεγάλη αποστασία
Συμβιβασμός: Η μεγάλη αποστασία
Αλίσια Λεντσέφσκα
Ελισάβετ Κίντελμαν
Μέσα από αυτό που έγινε Το πνευματικό ημερολόγιο, Ο Ιησούς και η Μαρία δίδαξαν την Ελισάβετ, και συνεχίζουν να διδάσκουν τους πιστούς στην θεϊκή τέχνη του πόνου για τη σωτηρία των ψυχών. Τα καθήκοντα ανατίθενται για κάθε ημέρα της εβδομάδας, που περιλαμβάνουν προσευχή, νηστεία και νυχτερινές επαγρύπνηση, με όμορφες υποσχέσεις που τους συνδέονται, δεμένες με ειδικές χάρες για τους ιερείς και τις ψυχές στο καθαρτήριο. Στα μηνύματά τους, ο Ιησούς και η Μαρία λένε ότι η Φλόγα της Αγάπης της Αμόλυντης Καρδιάς της Μαρίας είναι η μεγαλύτερη χάρη που δόθηκε στην ανθρωπότητα μετά την ενσάρκωση. Και στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, η φλόγα της θα κατακλύσει ολόκληρο τον κόσμο.
Πατέρας Stefano Gobbi
Γιατί η Gisella Cardia;
Τρίτον, τα μηνύματα συχνά συνοδεύονταν από ορατά φαινόμενα, φωτογραφικά αποδεικτικά στοιχεία Στο Cammino con Maria, που δεν μπορεί να είναι ο καρπός της υποκειμενικής φαντασίας, ιδίως η παρουσία των στίγματος στο σώμα της Giselle και η εμφάνιση σταυρών ή θρησκευτικών κειμένων σε αίμα στην αγκαλιά της Ζιζέλα. Δείτε τις φωτογραφίες που ελήφθησαν από τον ιστότοπό της 
Τζένιφερ
Γιατί Manuela Strack;
Γιατί οι οραματιστές της Παναγίας της Medjugorje;
Γιατί Pedro Regis;
Γιατί ο υπηρέτης του Θεού Luisa Piccarreta;
των αγίων. Μόλις έγινε «Κόρη της Μαρίας», οι εφιάλτες σταμάτησαν τελικά σε ηλικία XNUMX ετών. Τον επόμενο χρόνο, ο Ιησούς άρχισε να της μιλά εσωτερικά, ειδικά αφού έλαβε την Ιερή Κοινωνία. Όταν ήταν δεκατριών, εμφανίστηκε σε ένα όραμα που το είδε από το μπαλκόνι του σπιτιού της. Εκεί, στον δρόμο κάτω, είδε ένα πλήθος και ένοπλους στρατιώτες να οδηγούν τρεις κρατούμενους. αναγνώρισε τον Ιησού ως έναν από αυτούς. Όταν έφτασε κάτω από το μπαλκόνι της, σήκωσε το κεφάλι του και φώναξε:Ψυχή, βοήθησέ με! " Βαθιά συγκινημένος, η Λουίζα προσφέρθηκε στον εαυτό της από εκείνη τη μέρα ως ψυχή θύματος για να εξαργυρώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας.
ακίνητη, άκαμπτη κατάσταση που εμφανίστηκε σχεδόν σαν να ήταν νεκρή. Μόνο όταν ένας ιερέας έκανε το σημάδι του Σταυρού πάνω από το σώμα της, η Λουίζα ανέκτησε τις ικανότητές της. Αυτή η αξιοθαύμαστη μυστικιστική κατάσταση παρέμεινε μέχρι το θάνατό της το 1947 - ακολουθούμενη από μια κηδεία που δεν είχε μικρή υπόθεση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στη ζωή της, δεν υπέστη καμία σωματική ασθένεια (έως ότου υπέκυψε στην πνευμονία στο τέλος) και ποτέ δεν βίωσε κορεσμούς, παρά το γεγονός ότι περιορίστηκε στο μικρό της κρεβάτι για εξήντα τέσσερα χρόνια.
Γιατί η Simona και η Angela;
Βαλέρια Copponi